อักษรไทย

หมายถึง อักษรของชนชาติไทยหรือชนเผ่าไทย

       เป็นที่ทราบกันดีในหมู่นักวิชาการทางโบราณคดีและนักอักษรวิทยาว่า ชนชาติไทยเรามีตัวอักษรใช้มาเป็นเวลาช้านานแล้ว แต่ไม่มีหลักฐานยืนยันอย่างแน่ชัด เพราะวิวัฒนาการของอักษรไทยในสมัยแรกเริ่มนั้นใช้บันทึกตัวอักษรกับวัตถุที่มีอายุอยู่ในวงจำกัด เช่น ใบลาน สมุดข่อย  กระดาษสา ซึ่งวัสดุเหล่านี้ไม่สามารถที่จะรักษาให้คงทนถาวรเป็นพัน ๆ ปีได้

       ต่อมาในบางยุคบางสมัยก็ได้มีการจารึกอักษรลงในวัสดุที่คงทนถาวรต่อดินฟ้าอากาศอย่างแผ่นหิน เพราะเมื่อจารึกลงแผ่นหินแล้วจารึกเหล่านั้นจะสามารถมีอายุที่ยืนยาวได้เมื่อเทียบกับจารึกประเภทอื่น 

       และในปี พ.ศ.1826 พ่อขุนรามคำแหงมหาราชกษัตริย์องค์ที่ 3 แห่งอาณาจักรสุโขทัย ก็ทรงประดิษฐ์อักษรไทยขึ้น ดังปรากฏหลักฐานในศิลาจารึกหลักที่1 สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.1835 โดยสมัยสุโขทัยจะเรียกตัวหนังสือ หรือตัวอักษรว่า "ลายสือไทย"

ที่มาของรูปภาพ : https://sites.google.com/a/tsn.ac.th/pimpaviriya/kerd-khwam-ru